Na een treinrit van twaalf uur tussen de fans van Australian Footballteam Port Adelaide (een heel vreemde sport, met heel veel fans in Australië en nergens daarbuiten), zijn we aangekomen in Melbourne. Het aantal leuke restaurantjes, koffiebars, lunchplekken, winkeltjes lijkt hier eindeloos. Dus voor we hier enkel nog al rollend wegraken, vertrekken we vandaag alweer naar Apollo Bay waar we morgen beginnen aan een achtdaagse trektocht: The Great Ocean Walk. See you when we get there!

Alles nog steeds ok!

Meer dan ok zelfs. Met dank aan de familie Furbank-Meyer. Rachel en Karl hebben niet alleen dankzij hun fenomenale huis en landgebied (zie foto's) ons in no time doen herbronnen, maar vooral dankzij hun fenomenale persoonlijkheden en kinderen (Jarrah, Orion en Sahara, respectievelijk 13, 11 en 9). Als onze eerste WWOOF-ervaring hebben ze de lat voor onze volgende hosts al meteen ontzettend hoog gelegd.

De afgelopen tien dagen:
- Geleerd: biologisch tuinieren, gemberkoekjes bakken, (veel) onkruid wieden, (veel) bomen snoeien, (veel) composteren
- Gedaan: een stuk Heysen trail, zeilen, wandelingen op lege stranden, school met 34 leerlingen bezocht
- Geslapen: yurt, glazen junglehut naast waterval
- Wilde dieren gespot: kangoeroes (incl. baby's), mierenegel, vos, kaketoe's, papegaaien, dolfijnen
- Vooralsnog niet gezien: slangen, dodelijke spinnen, krokodillen, haaien
- Lectuur: "The Sense of an Ending" (Julian Barnes) + "The Remains of the Day" (Kazuo Ishiguro)
- Soundtrack: "This Is All Yours" (Alt-J)

Volgende stop: Melbourne!
Daarna: The Great Ocean Walk!

 Het uitzicht

Nog meer uitzicht

 Onze eerste slaapplaats

 Het huis

 Onze tweede slaapplek (niet op de foto: de watervallen)

 De brug naar onze tweede slaapplek

 En we zijn nog tevreden

 Hoogtevrees?

 Gemijmer in de verte

 De mierenegel! (een van de enige twee zoogdieren die eieren legt)

 De Heysen Trail

 Beter dan Blankenberge

Onze dagelijkse vrienden

 Maar we hebben ook gewerkt

 Allebei

 Het uitzicht tijdens het boomsnoeien

 Op zoek naar soortgenoten

Nog steeds op zoek

 

Comfort food om het gemis van de familie Furbank-Meyer te compenseren

Enkele constataties voor we het drukke Adelaide inwisselen voor Yankalila, alwaar we tien dagen zullen WWOOFen (voor de normale mens: voor kost en inwoon werken op een biologische boerderij of bij mensen die met ecologische initiatieven bezig zijn):

• Adelaide is qua architecturale samenhang even apart/lelijk als Brussel.
• Dit is de hemel voor vegetariërs en veganisten.
• Australiërs zijn tot dusver het hartelijkste volk ooit.
• Fietsen, bussen en wifi zijn allemaal gratis, maar het dagelijkse leven is dat allerminst.
• Kraaien en merels zijn deels wit. Of het zijn gewoon andere vogels.
• De oceaan is effectief erg blauw, het zand effectief erg wit.
• Lager dan factor 30 is er geen zonnecrème te vinden.
• Hostels laten zien dat backpackers bij wijlen een vreemd volk zijn.
• Een jetlag duurt lang als je geen oog dicht doet op het vliegtuig (lees: 3 dagen).

Tijd voor wat fysieke arbeid en natuur!

Howdy mates!

Alle onheilsvoorspellingen ten spijt zijn we na een tussenstop in Kuala Lumpur (Maleisië) gezond en wel aangekomen aan de andere kant van de aardbol. In Adelaide, Zuid-Australië om meer precies te zijn. En hoe is het hier down under? Drie dingen die ons al opvielen:

- De Australische vogels zijn geen zangkampioenen.
- Maleisische chocoladewinkelbediendes hebben vreemde manieren om hun waar aan de man te brengen: "Malaysian chocolate: smells like shit, tastes like heaven!"
- Eendenkuikens, bloesemende bomen: we zijn van de zomer in de lente beland.

Het is zover. Niet nog een paar maanden, weken, dagen, maar wel nu. Het vertrek voor de langste en verste reis van ons leven (tot nu toe). De rugzakken zijn ingepakt, de handbagage staat klaar en alles is nog een laatste keer gecheckt. We zijn helemaal klaar voor onze Thalys-rit naar Amsterdam! (En de vlucht van Schiphol naar Kuala Lumpur en de daarop volgende vlucht naar Adelaide, Zuid-Australië.)