Magisch Myanmar (deel 3)

INLE LAKE

Een snuifje Wilde Westen, een portie Venetië en alles overgoten met een Aziatisch sausje. Zo ziet Inle lake er ongeveer uit. Maar eigenlijk schieten alle vergelijkingen tekort. Drijvende eilandjes worden door de boeren gebruikt om tomaten, komkommers, aubergines en andere lekkernijen te kweken en de mensen wonen er in paaldorpen op het meer en gebruiken houten, lange, smalle bootjes om zich te transporteren. En zoals steeds: (nog) geen massatoerisme, maar traditionele dorpen. (Nog) geen grote industrieën, maar uitsluitend handenarbeid. Geen idee wat hier gaat gebeuren eens de Chinezen en masse gaan toestromen. 

Tomaten kweken op het meer.

Van de vezels in de stelen van lotusbloemen kan je ook stof maken. "Het kan alleen met de hand, vandaar dat de Chinezen het niet namaken."

Een héél arbeidsintensief proces.

De lokale sigarenrolster. 

"Papier maken? Zo gebeurd!"

Verse tomaten van het "veld".

Het postkantoor.

Een nieuwe fundering voor het klooster bouw je zo: je zoekt een man of 10 bijeen en ramt gewoon een hoop (teaken) palen 7 meter diep de modder in. En de monnik zag dat het goed was.

Dit waren ooit vijf buddhabeeldjes. Nu, bedolven onder kilo's bladgoud, hebben ze meer weg van vijf gouden sneeuwmannetjes.

Markt aan Inle lake. Elke weekdag op een andere plek.

Het mini-Bagan aan Inle lake.

Op zoek naar schaduw.

Conclusie: blijf thuis, het is de moeite niet waard, er zijn toch te weinig hotels. Vergeet deze blogpost maar gewoon meteen. En laat Myanmar, waar we ons hart wel echt een stuk verloren zijn, maar lekker aan ons. Bedankt.

Maar sla je onze raad in de wind en ga je lekker toch, contacteer dan zeker Cho Cho van Tamarind Travel in Yangon, zonder wie de reis niet hetzelfde was geweest.