Bountiful Bali

Christchurch (NZ) >>> Brisbane (AUS) >>> Bali (INDO)

Het begon wat herfstig te worden in Christchurch en het winteruur werd ingezet. Hoog tijd dus om warmere oorden op te zoeken. En of we die vonden. 

Na een achttal uur in een vliegende koelbox (en een tussenstop in Brisbane) werden we al van bij de landing in Bali (rond middernacht) meteen op smelttemperatuur gebracht. En dat was niet het enige contrast met de afgelopen vijf maanden. Bali is zo'n veertig keer kleiner als Nieuw-Zeeland, maar het telt ongeveer even veel inwoners (en dat is exclusief toeristen). Zoiets valt al snel op. In het verkeer bijvoorbeeld. Hoe de wetgeving hier exact in elkaar zit, weten we niet, maar het lijkt erop dat de belangrijkste verkeersregel is: alles mag, zolang je je medeweggebruikers maar op de hoogte brengt van je manoeuvres door veelvuldig te klaxonneren. 

Nog een paar vaststellingen:

- Wie verkoeling zoekt, is beter af met een koude douche, dan zee of zwembad, want die zijn van net geen badwatertemperatuur.

- Wie naar Bali komt voor een vastenkuur is eraan voor de moeite. Het moet maar allemaal niet zo verrukkelijk en goedkoop zijn! En dan hangt zowat iedere boom ook nog eens vol met de meest exotische (al dan niet onbekende) vruchten. Voorlopige favorieten: mangosteen en snakeskin fruit. Absoluut weerzinwekkend is dan weer de durian (de favoriet van iedere Indonesiër). Denk: gekarameliseerde stinkvoetenmarsepeinkaas, met gemak te ruiken vanop 50 meter afstand.

- Het boek en de gelijknamige film Eat, Pray, Love hebben hun effect op het lokale toerisme niet gemist: te merken aan de bosjes (veelal Amerikaanse) toeristes die hier in sneltreinvaart spirituele verlichting én de man van hun dromen hopen te ontmoeten.

- Touroperators en hotelwebsites vallen over de superlatieven om Bali als een overvloedige tuin van Eden voor te stellen, maar het zijn vooral de rijke Westerse toeristen (en tweedeverblijvers) die hier in een illusie van oneindige weelde leven. Het overvloedige afval op veel stranden of rijstvelden die droog komen te liggen, omdat het water naar de omliggende hotels gaat, zijn net iets minder idyllisch.

Onze tocht door Bali:

- Sanur: niet onterecht bijgenaamd "Snore", maar ideaal om te bekomen van de vlucht en het verschil in temperatuur en cultuur. En met een geweldige Annelies Moons die twee dagen ons pad kruiste. 

- Ubud: de twee parallelle werelden in Bali werden ons voor het eerst duidelijk: die voor de locals en die voor de toeristen. We hebben er nog steeds een dubbel gevoel bij. Maar er waren ook biologische eetgelegenheden, interessante ontmoetingen, apen, idyllische rijstvelden en een algemene relaxte sfeer.

- Mount Batukaru: in een bergdorp waar het aantal toeristen op één hand geteld kan worden, werden we ondergedompeld in de (overheerlijke) traditionele Balinese keuken, het dorpsleven en de betekenis van al die tempels en goden die de Hindu's kennen. Dat allemaal verblijvend in een traditionele bungalow tussen de koffieplanten. Dankuwel Airbnb!

- Pemuteran: lekker doods dorp (al zal dat in juli en augustus wel anders zijn) aan de noordkust van Bali met fenomenale snorkelmogelijkheden. Nemo's en honderden andere onwaarschijnlijke schepsels bewonen er de koraalriffen. Dit is de snorkelhemel! 

Van Pemuteran nemen we de ferry richting Java om er tempels en steden te bezoeken en twee vulkanen te beklimmen. Maar daarover meer in de volgende blogpost!