It's all good

Vandaag ruilden we de Tasmaanse grond voor die van het vasteland. En dat was in veel opzichten niet bepaald een pretje. Niet enkel missen we de bergen, de quasi lege wegen, het desolate, kleinschalige en groene, maar we missen vooral Allison en Tom. 

Voor zo'n 9 geweldige dagen waren zij onze meer dan geweldige WWOOF-hosts in het pittoreske Deloraine. 

Ze leerden ons kaas maken, wol verwerken en spinnen, weven en piepende rookdetectoren van een 6 meter hoog plafond losrukken. We kregen aanhangwagens vol met mulch om te verslepen, groentetuinen om om te spitten en we flansten een constructie ineen om braambessen tegen te laten groeien. Ze propten ons vol met verrukkelijke, 100% zelfgemaakte maaltijden en reden met ons naar boerderijen, chocolade-, honing-, kersen- en kaasmakerijen, natuurparken en luchthavens. 

Maar al dat gepamper vervalt in het niets bij het geweldige gezelschap dat dit gepensioneerde koppel vormde. Eindeloze gesprekken maakten duidelijk dat we hier twee zielsverwanten hadden gevonden, weliswaar met een leeftijdsverschil van zo'n 35 jaar, maar met dikwijls dezelfde waarden, ideeën en gedachten. 

En dan is de dag waarop je afscheid neemt (ook al schijnt de zon hier in de Blue Mountains en zijn de verwachtingen voor Sydney en vooral het nakende vertrek uit Australië naar Nieuw-Zeeland hooggespannen) geen topdag. Maar, om het in de woorden van gastheer Tom te zeggen: "It's all good".